กาแฟร้อน : ชายคนหนึ่ง

-1-

เช้าเมื่อวาน หมอกลงจนมองไม่เห็นตึกที่อยู่ไกลลิบ

-2-

ผนังห้องแถวเก่าแก่ โชว์คราบกาลเวลา

-3-

แสงยามเย็นอุ่นและตัดเส้นเงาของเมือง

-4-

ยามค่ำ หมดแรงกายต้องหาข้าวหาปลากิน

สั่งอาหารหนึ่งชุด เครื่องดื่มหนึ่งชุด

ชายคนหนึ่ง?? นั่งต่อบุหรี่ที่เก็บเล็กผสมน้อยจากกองขยะ แสงวาบๆถี่ยิบ
เขาต่อมวนแล้วมวนเล่า หมดแล้วหยิบมาต่อใหม่

ใครหลายคนเดินผ่านไป

ใครบางคนเดินผ่านมา แล้วนั่งลงข้างเก้าอี้ถัดไป

..

อาหารมาแล้ว เครื่องดื่มมาแล้ว
กินเก็บจนอิ่มท้อง หนังตาและหน้าตึง
ระบายลมออก ตบท้อง ตั้บๆ

ชายคนเดิมยังนั่งต่อบุหรี่ มวนแล้วมวนเล่า
หมดที่กองอยู่ข้างกาย ยังหยิบถุงใบหนึ่งออกมา
เทก้นบุหรี่ที่คนทิ้งแล้วอีกมากมาย

คนเดินผ่านไปผ่านมา เพียงเหลือบมองด้วยหางตา
ชายคนนั้นไม่สน เขาสนใจจดจ่ออยู่อย่างเดียว

บุหรี่ที่ทิ้งแล้ว แสงไฟวาบๆไม่หยุด

..

เดินออกจากร้านอาหาร
ลูบท้องสบายใจ

ชายคนนั้นยังคงตั้งใจสูบบุหรี่
..

แถมๆ ( อิ _อิ )

..

-1-

แสงทองส่องธงไทย

..

-2-

ในท้องน้ำมีเรืองล่องไหล

..

-3-

ยอดแหลมแทงเสียดฟ้า ราวรวมใจ

..

-4-

ประกายพราย คล้ายด้ายทอง

..

-5-

พุ่มดอกเด่น เน้นทองขาว

..

-6-

ราวภาพเขียน เส้นสายแห่งธรรมชาติ

..

-7-

ผู้ให้แสงต้องอ่อนน้อม ค้อมคอลงส่งลำแสง

..

-8-

ชมสีเขียว เรียกเรี่ยวแรง … เอิง…เงย

3 Responses to “กาแฟร้อน : ชายคนหนึ่ง”

  1. ร้านกล้วยปั่นก้นซอย Says:

    -5-

    ใครคนนั้นขยับลุก
    คว้าแขนชายคนนั้นเดินจากไป
    เขาหันกลับ
    ร่างนิ่งพับพิงผนังคอนกรีต
    โคนบุหรี่ยังคาปาก
    ..
    ..
    แสงไฟสว่างวาบ ๆ ไม่หยุด ฯ

  2. สวรรค์เสก Says:

    -6-

    เขาเดินย้อนกลับมาหาชายผู้นั้น
    นั่งลงบนแคร่ข้างๆ กัน
    แล้วออกปากขอก้นบุหรี่เหล่านั้นบ้าง
    ชายผู้นั้นบอกว่าเอาเลย ตามสะดวก
    เขาจึงลงมือเลือกก้นบุหรี่กับชายคนนั้น
    ได้มาจำนวนหนึ่ง

    เขาจุดอันหนึ่งดูด

    เขาลุกขึ้นเดินจากไป

    ครั้นพอหมดมวน เขาจ่อจุดอันใหม่ดูดต่อไป

    ..

    ..

    แสงไฟสว่างวาบๆ ไม่หยุด
    เขาไม่หยุด เขายังเดินต่อไป

    ต่อไป และต่อไป

    ซึ่งเขาจะไปไหน
    จะไปทำอะไร
    ไม่มีใครรู้
    แม้แต่ตัวของเขาเอง

    ..

    ..

    แสงไฟที่สว่างวาบๆ จากก้นบุหรี่นั้น
    ริบหรี่เกินไปไม่พอจะเป็นแสงนำทางให้เขาได้
    ไม่พอส่องทางสู่โลกอันมืดมิดที่แสนจะกว้างใหญ่
    ซึ่งตัวเขายังสับสนต่อหนทางที่จะก้าวไปต่อไป ต่อไป และต่อไปๆๆ

    ..

    ..

    แต่แสงไฟยังสว่างวาบๆ แม้จะเพียงริบหรี่ก็ตาม.

  3. (...) Says:

    -7-

    แสงยามเช้าสาดลงพื้นถนนแล้ว
    ความมืดของราตรีค่อยๆคลายออก
    แสงดวงไฟเล็กๆ ค่อยๆดับลับหาย

    ชายคนหนึ่งนอนพิงกายที่ซอกตึก
    พื้นดินโรยไปด้วยก้นกรองบุหรี่

    “กรอบแกรบ”

    เสียงถุงพลาสติกปลุกเขา

    ขยะมากมายถูกจับยัดใส่ถังสีเขียว เศษผัก ขวดน้ำพลาสติก กระดาษห่อของขวัญสีสันหลากหลาย ประกายวิบวับจากรอยยับย่นสะท้อนกับแสงอาทิตย์

    งานเลี้ยงเลิกแล้ว คงเหลือเพียงเศษส่วนเกินที่ไม่มีใครต้องการ
    ชายคนนั้นชันกายลุกขึ้น มือคว้าถุงสีดำมาแกะออก คุ้ยค้นหาสิ่งที่ต้องการ

    หยิบหนึ่งหน ยัดกลับลงไป นั่นใช้ได้ นี่ไม่เอา

    กรอกน้ำเปล่าที่เหลือก้นขวดลงคอ
    เศษหางปลาและหัวปลา สลับกับเศษเนื้อติดกระดูก
    เศษผักฝานเป็นริ้วและเล็กเพียงใช้ประดับ

    ..

    เสียงคำรามของสายลมเมื่อพัดผ่านซอกตึก
    สายลมปลดปล่อยสีผนังตึกให้คลายจากการยึดเกาะ

    ชายคนนั้นยกมือป้องปากถุงที่อยู่ในมือ
    เศษสีลอยผ่านใบหน้า

    ..

    ให้เกาะเกี่ยวเหนียวแน่นเพียงใด
    เมื่อถึงเวลา

    ลมจะพัดพาไปเอง….

    ..

ใส่ความเห็น