ณ ขณะ ที่
เราได้ทำร้าย ทำลายผู้อื่น
ในเวลาเดียวกันนั้น สิ่งที่เราได้กระทำ
ก็ได้ทำลายตัว – ของเรา
ให้แหลกสลายลงไป
ในทุก ขณะ
ณ ตรงนั้นเอง
ที่เราหลงลืมความเจ็บปวด ///// ความเสียใจหล่นหาย ///// ลมหายใจลบเลือน
ที่เคยมีเหมือนไม่มี – ภาพการทำลายงดงาม – อารมณ์ที่เสพรสเหนือล้ำคำพรรณนา
สายตาเฝ้าจดจ้อง จ่อเอาเจ้าเป้าหมาย
นภากว้างใหญ่
สุดท้ายเป็นเพียงอาหารของกาลเวลา กลืนกิน และ คลี่คลาย
หมุนเวียน..
โฆษณา
ป้ายกำกับ: ความเรียง
ใส่ความเห็น